Rozdział 15

 Bracia szli obok siebie cały czas się ze sobą się drocząc i śmiejąc z własnych żartów. Dafne idąca przed nimi zastanawiała się nad tym jak bardzo ten rok szkolny będzie inny od innych. W końcu zginął jej najlepszy przyjaciel, już nie będzie miała z kim pogadać o swoich problemach oraz pouczyć się po nocach. Kątem oka zerknęła na Serpens'a. Dziwiło ją jego podejście do świata i sposób bycia, wydawał się cały czas zmusić ich do jakiejś reakcji na, to co powie i analizując je. Wydawało jej się, że coś ukrywa, najbardziej dziwiły ją porozumiewawcze spojrzenia między bliźniakami, takie jakby coś ukrywali i musieli uważać, czy nie powiedzieli za dużo. Nawet nie zauważyła kiedy znaleźli się przed drzwiami przedziału Prefektów. Z transu wyrwało ją dopiero delikatne szturchnięcie w ramie przez Węża i jego zatroskany wzrok. Otrząsając się ze swoich rozmyślań weszła do przedziału, a za nią Serp i Draco. Usiedli w jednym kącie pod niezbyt przychylnymi spojrzeniami reszty Prefektów i czekali jeszcze na dwójkę z Gryffindoru. Po 15 minutach do przedziału wpadli zziajani Ron i Hermiona, którzy kiedy tylko usiedli zaczęli marudzić, że nie ma jeszcze Prefekta Naczelnego (oni nie dostąpili zaszczytu poznania tej tajemnicy). Młodszy Malfoy wstał i chrząknął głośno chcąc zwrócić na siebie uwagę wszystkich. Kiedy w końcu wszyscy na niego spojrzeli, w dużej części wkurzeni że przerwał im rozważanie kto został Naczelnym, wyciągnął z kieszeni spodni odznakę i przypiął ją sobie do bluzki. Większość widząc ją spojrzała na niego z zaciekawieniem, jednak Gryfoni patrzyli cały czas z nienawiścią. Widząc, że nikt nie zamierza się odezwać, zaczął:
- Witajcie, jak z pewnością część z was wie, nazywam się Serpens Malfoy. - przerwał, patrząc każdemu w oczy - Dyrektor Dumbledore mianował mnie Prefektem Naczelnym ze względu na to, że jestem nowym uczniem i nie doświadczyłem jeszcze rywalizacji między domami. Wiem, że większość z was może być sceptyczna co do mojego bycia Prefektem, jednak z góry mówię, że mam gdzieś jaką ktoś ma krew i w jakim domu się znajduję, mam po prostu nadzieję, że uda nam się zmniejszyć nieporozumienia między domami i dotrzeć do jakiegoś ładu z tą ciągłą rywalizacją. Na koniec prosiłbym, żebyście pomogli patrolując wagony pociągu i powstrzymując uczniów przed kłótniami. Cóż z mojej strony to tyle, więc spadam. Narka!
 Wstał szybko, widząc chcącego na niego nawrzeszczeć Rona i złapał za rękę brata i Dafne, po czym z prędkością światła ewakuował się z przedziału Prefektów, mknąc do tego w którym zostawili przyjaciół brata.
 - Haha... braciszku, to była naprawdę szybka przemowa, a ucieczka jeszcze szybsza. - zaśmiał się Smok, nie mogąc się powstrzymać widząc Serpensa, który z ulgą opadł na siedzenie w ich przedziale.
- Widziałeś minę Weasley'a? Gdybym został tam sekundę dłużej, to już do końca podróży musiałbym się z nim użerać. Zresztą Granger nie wyglądała lepiej. Wolałem się nie wdawać w dyskusje z  nimi i tak przypuszczam, że zrobią wszystko, żeby podważyć mój autorytet.
 Serp spojrzał tęsknym wzrokiem za okno, zdecydowanie wolałby siedzieć teraz w domu z wujkiem Tom'em i planować jak połączyć świat mugoli z czarodziejskim, teraz kiedy w końcu udało mu się go przekonać, że mugole w cale nie są tacy źli i że ich wynalazki są bardzo przydatne, plany Riddle'a diametralnie się zmieniły, w końcu kego głównym celem było, to żeby czarodzieje nie musieli się ukrywać, a nie to żeby wytępić mugoli. Polubił rozmowy ze starszym bratem ojca, który pod względem charakteru bardzo przypominał Salazara. Nawet nie zauważył, kiedy pociąg wjechał do Hogsmeade i musieli się przebrać w szkolne szaty, kilka machnięć różdżką później już je na sobie mieli, wysiadali z Ekspresu i wsiadali do powozów zaprzężonych w testrale. Z każdym kolejnym uderzeniem kopyt, Serpa opanowywało jeszcze większe zwątpienie, a co jeżeli Tiara jednak przydzieli go do Gryffindoru, co wtedy zrobi. Poczuł mocny uścisk na swoim ramieniu, obrócił głowę w tamtą stronę i napotkał spojrzenie brata, które mówiło, że ten niezależnie od wszystkiego będzie go wspierał i go nie opuści. Zachęcony wsparciem bliźniaka wysiadł z powozu i skierował się w stronę McGonagall, która czekała na niego i pierwszaków. Kiedy do niej podszedł przywitał się delikatnym ukłonem i przedstawił się, nauczycielka spojrzała na niego z zastanowieniem. Doskonale wiedział czemu, mimo że byli bliźniakami Draco bardziej przypominał matkę, z kolei on zdawał się być idealną kopią ojca. Cóż za ironia, jeszcze niedawno przypominał kopię James'a Potter'a, a teraz jest prawie dokładną kopią jego największego wroga. Po jakiś 15 minutach w końcu dotarli pierwszoroczni i nareszcie mogli się skierować do Wielkiej Sali, oczywiście profesorka opowiedziała najpierw o wszystkich domach i dopiero kiedy skończyła weszli do pomieszczenia. Dzieciaki wydały z siebie zachwycony pisk, a Tiara Przydziału śpiewała jak co roku pieśń, jednak tym razem dodała coś o dwóch księciach, którzy zjednoczą Hogwart i pokonają zło. Wężowi zdecydowanie się, to nie podobało, ale jako że był najstarszy był przydzielany pierwszy i nie miał czasu się nad tym zastanawiać. Kiedy tylko usłyszał swoje imię i nazwisko z godnością podszedł do stołka i na nim usiadł, tiara została nałożona na jego głowę.
**********************************************************************************
A oto i nowy rozdział mam nadzieje, że się podoba!